Florence organiseert Le Grand Départ van de 111e Tour de France, terwijl het slotweekend plaatsvindt in de bergen boven Nice. Aangezien in diezelfde periode de Olympische Spelen in Parijs zijn, is er geen finish op de Champs-Élysées. De Tour start op zaterdag 29 juni en finisht op zondag 21 juli.
Het is de eerste keer dat de Ronde van Frankrijk van start gaat in Italië. De eerste drie etappes zijn allemaal langer dan 200 kilometer, een afstand die vaak voorkomt in de Giro, maar een stuk minder in de Tour.
Etappe 1 wordt een heuvelrace van 205 kilometer tussen Florence en Rimini. Er staan zeven beklimmingen op het menu en de laatste is de Côte Saint-Marin – of San Marino – die 7,1 kilometer lang is en stijgt met 4,8%. Die top ligt 25 kilometer van de streep, waarna de coureurs in 10 kilometer vanuit het minilandje terugdalen naar Italië en op het vlakke naar Rimini stormen.
De 2e etappe is 200 kilometer lang en ziet er veelbelovend uit voor puncheurs met een goede afdaling. Na vier heuvels onderweg komen de renners voor het eerst over de meet in Bologna, waarna er nog twee rondes van 17,5 kilometer wachten. Het circuit voert telkens over de steile San Luca en na een korte afdaling stijgt de route verder naar Montalbano. De eerste klim is 1,9 kilometer lang en stijgt met 10,6%, de tweede loopt in 1 kilometer met 5,4% op. Vervolgens duiken de renners een afdaling van 5 kilometer in en de laatste 4 kilometer is vlak.
In de 3e etappe fietsen de renners over overwegend vlakke wegen van Piacenza naar Turijn. Het parcours is 225 kilometer lang.
In de 4e etappe laat de gele karavaan Italië achter zich. De finish ligt dan, direct na de beklimming van de Galibier, bergaf in Valloire, waar de Tour in 2019 voor het laatst was. Quintana pakte destijds de buit vanuit de vlucht van de dag.
Zowel de 5e etappe als de 6e etappe zien er goed uit voor sprinters, waarna de 7e etappe een individuele tijdrit naar Gevrey-Chambertin is. In rit 8 is het parcours heuvelachtig, terwijl de 9e etappe een gravelrace is met een slordige 2.000 hoogtemeters.
Week 2
Orléans is de pleisterplaats op de eerste rustdag en startplaats van de 10e etappe. Die voert naar Saint-Amand-Montrond, de geboorteplaats van Alaphilippe en in 2013 het eindstation van een ongekend waaierfestijn, dat werd gewonnen door Cavendish. De dag erop trekt de gele karavaan in de 11e etappe dwars door het Centraal Massief naar Le Lioran, waar Van Avermaet in 2016 vanuit de vlucht een dubbelslag sloeg: dagzege én gele trui. Het is een zware klimrit met 4.200 hoogtemeters.
Ook de 12e etappe is een heuvelrit – zij het stukken minder zwaar – en de 13e etappe is evenmin vlak, al liggen er dan zeker kansen voor (sterke) sprinters.
De Pyreneeën staan aan het einde van de tweede week op het menu. De 14e etappe voert over de Tourmalet en de Hourquette d’Ancizan naar een klimfinish op de Pla d’Adet. Die berg van 10,6 kilometer à 7,9% zat in 2014 voor het laatst in de Tour en die dag klom Majka naar glorie.
Quatorze Juillet valt in 2024 samen met de 15e Touretappe. De renners trekken via de vier tussentijdse beklimmingen van Loudenvielle naar Plateau de Beille. Dat is een monster van 15,8 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,9%, die in 1998 voor het eerst in de Tour zat (Marco Pantani-zege) en in 2015 voor het laatst (Joaquim Rodríguez-zege).
Week 3
De 16e etappe opent de laatste week van de Tour met een vlakke rit naar Nîmes. In 2021 was Politt hier succesvol vanuit de vlucht, terwijl Ewan er twee jaar eerder een sprintersrit won. Al zo zoetjes aan opbouwend naar het slotweekend serveert de 17e etappe een klimfinish in skioord Superdévoluy.
De 18e etappe, die van Gap naar Barcelonette voert, ziet er – met zo’n 3.000 hoogtemeters – aantrekkelijk uit voor avonturiers, waarna de 19e etappe een brute opdracht is van slechts 145 kilometer, maar met zo’n 4.500 hoogtemeters. De coureurs overwinnen dan de Col de Vars en Cime de la Bonette om bergop te finishen na 16,1 kilometer klauteren tegen 7,1%.
Het slotweekend van de Tour de France ziet er bijzonder veelbelovend uit. Voor het eerst in een halve eeuw ligt de finish niet op de Champs-Élysées. Aangezien in diezelfde periode de Olympische Spelen in Parijs plaatsvinden, wijkt het peloton uit naar Nice.
In de 20e etappe trekken de coureurs over drie bergen – Col de Braus (10 kilometer à 6,6%), Col de Turini (20,7 kilometer à 5,7%) en Col de la Colmaine (7,5 kilometer à 7,1%) – om te finishen op de Col de la Couillole (15,7 kilometer à 7,1%). In Parijs-Nice van 2023 won Pogacar op de Couillole door Gaudu en Vingegaard in de sprint te kloppen.
De Ronde van Frankrijk van 2024 eindigt met een tijdrit van Monaco naar Nice. Dat had via de kust gekund, maar nee, de coureurs worden de bergen ingejaagd. Eerst klimmen ze naar La Turbie (8,1 kilometer à 5,6%) en dan wacht ook nog de Col d’Èze van de steilste kant (1,6 kilometer à 8,1%), waarna een duikvlucht naar de Côte d’Azur deze laatste rit afsluit.
(Bron: touretappe.nl)
